Black is black

Όχι.
Δεν θα λυγίσω σε ληγμένα λογοπαίγνια
στους κρεμασμένους ουρανούς των πυροτεχνημάτων.
Δεν θα φορέσω τις στολές των ποιητών
να ρίξω φως στο μαύρο νυφικό σου.
Είσαι το σκυθρωπό, σκληρό, σκοτάδι.
Αχόρταγο. Ατόφιο. Ανεξίτηλο.
Πνίγεις τα χρώματα, σκοτώνεις τα πουλιά
χιλιάδες κρέπια τυλιγμένα στο κορμί σου.
Δεν έχουν οι ιππότες πιθανότητες.
Ποιό ξίφος να ξεσκίσει τις σκιές;
Ποιό ποίημα μπορεί να σε διαλύσει;
Κι όμως, ξερνάει λάβα το σκοτάδι σου.
Δεν είναι λάβα
είναι τέφρα αλλοτινή
διάσπαρτη στις όχθες της πληγής
κοκκαλωμένη.
Όχι.
Δεν θα σκαλίσω τις ανταύγειες του χθες
δεν θα συλήσω συλλαβές να σε φωταγωγήσω.
Μ' ένα μαχαίρι τροχισμένο στην ψυχή
θα κόψω το σκοτάδι σου κομμάτια.
Να σε γευτώ
να χύσω μαύρο δάκρυ.

Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή Εξαιρέσεις, 2018