Άτιτλο (εγώ πάλι ονειρεύομαι ...)

Εγώ πάλι ονειρεύομαι την ανοιχτή θάλασσα μαζί σου.
Κι ας ζω στην άκρη της ζωής σου.
Ένα πεδίο άπειρο, ελεύθερο και φωτεινό,
όπου όλες οι λέξεις θα λέγονται με ειλικρίνεια
και μετά θα αθωώνονται.
Είσαι το ποίημά μου, ξέρεις. 
αλλά εγώ δεν θέλω να γίνω ποτέ το δικό σου.
Με αντέχεις. Ίσον με αγαπάς. Αυτή είναι η ιδανική
και επιθυμητή εξίσωση. 

Ασημίνα Ξηρογιάννη
από το βιβλίο 23 Μέρες, 2015