Διεκδικούν την ανεξαρτησία τους.
Κι εγώ σε μιαν άκρη
άπραγος και δυσλεκτικός
να σχηματίζονται τις βλέπω μόνες τους
να επιλέγουν κατά βούλησιν τα γράμματά τους.
Τις λέξεις μου δεν τις ελέγχω πια.
Έπαψα ν' αντιστέκομαι
οχυρωμένος σε γραμματικούς κανόνες.
Ανήμπορος
λευκή σημαία ύψωσα,
τους παραδόθηκα
όπως επιθυμούν αυτές
να με προφέρουν
κι ούτε έχω πλέον δύναμη
να επιφέρω διορθώσεις.
Κι όλο ανορθόγραφες φράσεις αρθρώνω
Κάτι «μόνο μαζεί σου ανάσενα»
Κάτι «μακριά από σένα τελιώνει η ύπαρξή μου»
Κάτι «για πάντα θα μου λύπης».
Σπύρος Κιοσσές
από τη συλλογή Το κάτω κάτω της γραφής, 2018
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μία άλλη
Ξεκινησα και ετρωγα (τα) αθρα
Τα φανταζομουν πως ταξίδευαν.
Οτι λέει βγαιναν μόνα τους σε μία εφημερίδα
Να με κάνουν ανθρωπό;
Ή είμαι.
Ήμουν εφτά χρόνων σκέφτηκα ενα τυπογράφο να τρελαίνεται.
Μετά βρήκα και το το.
Και το δε μικρή λεξουλα ήταν.
Με το μυαλό μου σκεφτόμουν λαμπογυαλο τα γραφεία του ριζοσπάστη
Χαλαρωνα.
Όχι που δεν τους καταλάβανε.
Ή αλήθεια θα λάμψει και φοσφωρισα ρε πουστη μου.
Μην ανησηχείται οι φωτεινές σκουληκαντερα συντροφεύαν τις νύχτες μου.
Το τόπι..
Τόπι
Γίνονταν στην ανάγνωση.
Γιατι δεν λέω το τα;Γιατί δε λέω το το;
Μη και δε .Μία ιδιόμορφη δυσλεξία .Έφτασα να μην μπορώ να διαβάσω.
Αχ,βρε εσύ.
Μία άλλη
Ξεκινησα και ετρωγα (τα) αθρα
Τα φανταζομουν πως ταξίδευαν.
Οτι λέει βγαιναν μόνα τους σε μία εφημερίδα
Να με κάνουν ανθρωπό;
Ή είμαι.
Ήμουν εφτά χρόνων σκέφτηκα ενα τυπογράφο να τρελαίνεται.
Μετά βρήκα και το το.
Και το δε μικρή λεξουλα ήταν.
Με το μυαλό μου σκεφτόμουν λαμπογυαλο τα γραφεία του ριζοσπάστη
Χαλαρωνα.
Όχι που δεν τους καταλάβανε.
Ή αλήθεια θα λάμψει και φοσφωρισα ρε πουστη μου.
Μην ανησηχείται οι φωτεινές σκουληκαντερα συντροφεύαν τις νύχτες μου.
Το τόπι..
Τόπι
Γίνονταν στην ανάγνωση.
Γιατι δεν λέω το τα;Γιατί δε λέω το το;
Μη και δε .Μία ιδιόμορφη δυσλεξία .Έφτασα να μην μπορώ να διαβάσω.
Αχ,βρε εσύ.
Δημοσίευση σχολίου