Πρώτη ανάγνωση

Από ήτα σε ήττα έγινα φωνήεν μακρύ και δασύ, κατά τη γραμματική της αγάπης, καμάρα στα μικρά και γέφυρα στα κεφαλαία. Έτσι περνάω στα βαθιά και γέρνω στα χαμένα. Με ήταν αρχίζω την ημέρα, με ήττα χωράω στη μνήμη. Και όποτε θέλω όνειρα, μεταβάλλομαι σε δίχρονο γιώτα. Στον κάτω χρόνο πλένομαι, στον μέσα χρόνο αληθεύω. Τα άλλα φωνήεντα τα έχω έτοιμα για κάθε ξαφνικό: α για τη χαρά, ε για κάλεσμα, ο για βλέμμα, ω για θαύματα και υ για πάθος και σιωπή. 

Διονύσης Καρατζάς
από τη συλλογή Ακοιμήτων, 2015