Ο πατέρας μου

π

Ο πατέρας μου πέθανε όταν οι νεκροθάφτες απεργούσαν. Μάταια τον περίμεναν η μάνα μου κι ο αδερφός μου στον βαθύ κάμπο των σκιών. Μαραίνονταν στον πόνο και στις προσευχές. Όταν άκουγαν πέταγμα πουλιών, έτρεχαν στα δέντρα μήπως κατέβει από τις ρίζες. Στη συννεφιά άνοιγαν λαγούμια μήπως έρθει από τη βροχή. Κι ας μην ταξίδεψε ποτέ του σε νερά. Κι ας απόφευγε τα σκοτάδια και τα παραμύθια. Ίσως μπέρδεψε τις σκάλες κι ανέβηκε σε κήπο. Πάντα αποζητούσε τις γιορτές για ν' αναστενάζει ανοιξιάτικα (οι άλλοι έλεγαν πως του άρεσαν τ' αστεία). Ίσως πάλι καθυστέρησε για ν' αφήσει το σπίτι καθαρό, καμαρώνοντας στους γείτονες για τη νοικοκυροσύνη του. Τέσσερις μέρες κράτησε η απεργία. Την πέμπτη μέρα το μεσημέρι ο πατερας μου δροσερός πέρασε κάτω αδιαμαρτύρητα. 

Διονύσης Καρατζάς
από τη συλλογή Ακοιμήτων, 2015