Σάββατο 14 Απριλίου 2018

Λάμψη λεπιδοπτέρων (επλογή 5)



Φτερά κομμένα
από τους ώμους πτήσεις
ονειρεύονται.


Νομάς και πλάνης
σαν άστρο ελεύθερος
δείχνεις τον δρόμο.


Μελαγχολία. 
Νοτίζουν τα όνειρα
σκέψεις βροχερές. 


Φωτεινή Βασιλοπούλου
Γιώργος Γάββαρης
από τη συλλογή Λάμψη λεπιδοπτέρων,
68 Χαϊκού, 2018


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βουβά όνειρα
απρόσμενης κρίσης
αποθηκεύονται

Τεφτέρια και ρολόγια
σαν ένα ακόμα μπαούλο
σκέπαστρο το κιλίμι

Και χαρτιά
Παλιά κληρονομιά
Για να θυμηθούμε
"Ορατιε"
Κικη Ματέρη

Ανώνυμος είπε...

Το ποίημα λάμψη λεπιδοπτέρων (επιλογή 5) είναι σαν να μιλάει για έναν άνθρωπο που θέλησαν να το βάλουν σε καλούπι,την προσπάθεια που κάνει για να μην ξεχάσει,το ποιος είναι και οι επιθυμίες τρίτων για κατοπρισμο ,υποτιθέμενου τμήματος που δήθεν τους ανήκει.Το αποτέλεσμα η παράλυση των άκρων.Η δημιουργία του μέσου.Ποσοι άδικοι θάνατοι;Δεν σας φώτισε ο τόπος και οι ονομασίες οδών.Τοπος και διεύθυνση.Δεν μένω μόνο εκεί.Οι σωματοποιησεις των ποιημάτων;Πφ οι δήθεν άνθρωποι.Η εξωτερίκευση πτυχής που βρίσκεται στο κύμα της φαντασίας.Μονο και μόνο για να κάνουν εσένα.Για να με δείξει γιατρός.Αποτελεσμα ορθοπεδικός να μου χαϊδεύει το χέρι με ένα δάχτυλο και να μου λέει "θα βρέξει".Είναι η εξέταση που μου έκανε στην ψυχή μου,ορθοπεδικος όταν ήμουν νήπιο.Το ανάπηρο και το αναπηριασμενο.
Κικη Ματερη

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε,που λες βασιλάκη,επεσε στο χωριό μου χοντρό χαλάζι.
Οι κήποι τα σπίτια,επαθαν ζημειές.
Εγώ σαν παιδί,εφτιαξα ένα νεκροταφείο.
Σπουργίτια , τα λεγόμενα τζωρτζάνια.
Ζεστοι νεκροί.
Μία χούφτα χώμα.
Στα πολύ μικρά,φερετρο ένα σπιρτόκουτο.
Λιώνει το χαρτί.
Δεν βρήκα τα κόκκαλα.
Η γιαγιά μου είπε "θα τα φαγε καμιά γάτα".
Ψιψίνα...έλα εδώ...ψιψι
Τίποτα η ψιψίνα
Απλα φύτεψε μαϊντανό η γιαγιά.
Ψιψίνα..
Ψιψινουλα.
Παπού τι έγινε;Δεν είναι δικιά μας η γάτα;
Κική Ματέρη