Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Άγρια άνθη

Λαχταρώ να ανασάνω
σαν τ' άγρια τα άνθη !
Σε βράχους και λιβάδια
ορθώνονται να υποδεχτούν
το φως σ' όλους τους τόνους
ν' ανοίξουν σε θωπείες
ερωτικών φτερών
και στην κυκλοθυμία του καιρού
να λικνιστούνε, να σειστούν
να λυγιστούν, να σπάσουνε
να σκορπιστούν 
σε χορούς χρωμάτων κι αρωμάτων
Εδώ, στο θερμοκήπιο
νηνεμία αμύριστη
στείρα χρωματική πανδαισία 
Ανέραστα θα πουληθούμε
σε φέρετρο φανταχτερό
με ταιριαστή κορδέλα
κι εκεί θα μαραθούμε

Απόστολος Παλιεράκης
από τη συλλογή Ανέτοιμος σε τρικυμία, 2018

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νταλιες,
Ζουμπουλια
Ένας κήπος
Μπουντρούμια
Δεν πέθανε
Εζησε
Σε θάλασσες οι στάχτες
Και νταλιες
Κική Ματέρη

Ανώνυμος είπε...

Τα άγρια άνθη, είναι σαν να μιλάνε ,για τις αναμνήσεις ενός στεριανού που μπάρκαρε.Ένας ναυτικός που έφαγε ντοματοσαλάτα στο εξωτερικό.
Κικη Ματέρη