Πληθαίνεις ουρανό

Γιατί πέρασε η ζωή
βυθίζοντας το βλέμμα σου στον ουρανό 
θα βρέχει πάντα αστέρια στο θάνατό σου.
Κινώντας σ' ένα ποτάμι βιολιά
με την απλότητα που τρέχουν
τα αίματα στην αγάπη
να διαιωνίζουν μια λύπη τόσο ανθρώπινη
που ραγίζει η μόνωση τ' ουρανού
πλέκοντας χωριουδάκια του χειμώνα
στα βλέφαρα του ποιητή
αφού ό,τι απομένει στο τέλος
είναι μονάχα το άγγιγμα του Θεού. 

Ναζή Χατζημωυσιάδου
από τη συλλογή Άρρητο, 2010