Αυτή εδώ η ποίηση
αυτό το ποίημα
δεν έχει τον παλιό το λυρισμό.
Στέγνωσε πια από αισθήματα, από έρωτες
και άλλα υγρά τοπία.
Δεν έχει πια θαυμαστικά και λεκτικά
μπαχαρικά. Τώρα η νύχτα
σημαίνει μόνο νύχτα και οι λέξεις
ζυμώνονται με σύφωνα τραχιά.
Αυτή εδώ η ποίηση
δεν κάνει άλλα όνειρα για το μέλλον.
Τόσα όνειρα παγιδευμένα στη λέξη ΟΝΕΙΡΑ
να πηγαινοέρχονται απ' το όμικρον ως το άλφα
και αντίστροφα.
Σ' αυτήν εδώ την ποίηση
σ' αυτό το ποίημα
εξαργυρώνονται μόνο ασπρόμαυρα νοήματα.
Ασκητικά.
Στην έρημο αυτού του ποιήματος
κινούνται μόνο οι γέροντες μοναχοί
με την Ευχή, το κομποσκοίνι και την Αγάπη
που διανυκτερεύει κάτω από ρυτίδες αιώνων.
Ανδρέας Μιχαηλίδης
από τη συλλογή Περιπέτεια κλειστού χώρου, 2000
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου