Όλα με σπίρτο στο εξής:
τα καντήλια των νεκρών,
τα τσιγάρα των περαστικών.
Στο άναμμα, θα έρχονται συχνότερα στη μνήμη
τι θα φάμε, πώς θα ζεσταθούμε.
Κέδρων και πεύκων μυρωδιές
κουβέντα θα μου πιάνουν.
Φωνές αγαπημένες
θα θυμούνται τ' όνομά μου
μες στην αιθάλη του μυαλού
που μπουσουλώντας όλα τα σκεπάζει.
Δημητρης Γ. Παπαστεργίου
από τη συλλογή Έλαβον, 2017
Ενότητα Μάνα, Το πρώτο φως
1 σχόλιο:
Η μυρωδιά ενός αναμμένου σπίρτου πάντα φέρνει στο νου παλιές και ζεστές αναμνήσεις και είναι αξιοσημείωτες οι στιγμές που μας ωθεί να αναπολήσουμε. Πολύ όμορφο ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου