συλλαβές σπασμένες, λέξεις μισοτελειωμένες,
προτάσεις που ήτανε να γίνουν φράσεις,
αλλά δεν έγιναν…
Αυτό είμαι χώρια σου, μονάχα αυτό.
κάνει να γίνομαι ολόκληρη,
ένα ουρλιαχτό που κραυγάζει
τ’ όνομά σου…
θα ψηλαφίσεις θες δε θες
κι ένα από τα γράμματα του ονόματος σου…
η απόστασή μας μηδενίζεται
και σχηματίζεται περίλαμπρο
το όνομά σου στο κορμί μου…
Αυτό που κάθε βράδυ ψιθυρίζεις στ’ αυτί μου σιγανά
μην και τ’ ακούσει η μέρα και ζηλέψει…
Και τότε, συλλαβίζουμε μαζί το όνειρο
κι ορθογραφούμε την αγάπη…
και κάθε γράμμα του, κάθε συλλαβή του
αποθεώνεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου