Περί σιγής ο λόγος

Είναι η μόνη έννοια
Που ενισχύεται δια του αντιθέτου της,
Διαπραγματεύεται δια του εχθρού
Κι - ενίοτε - με τον εχθρό της.
Μπορούμε να πούμε τα πάντα
και τίποτα.
Ποτέ δεν κατηγορήθηκε κανείς
Για τη σιωπή του.
Είναι όμως το ίδιο σιγή και σιωπή; 
Δυστυχώς όχι. Φοβάμαι πως η 
Σιγή δεν έχει συνώνυμα. 
Είναι μία κατηγορία από μόνη της.
Είναι στάση ζωής
Και καταλογισμός του Χάους,
Διαλογισμός του Μηδενός
Κι ανάτασις αδηλώτων.
Ανάστασις νεκρών
Κι απολογισμός αδιαφόρήτου
             Βίου
Που ζωή δεν λες.
Ρούχο αφόρετο
Κορμί ασμίλευτο
      Από φιλιά
Ορφανό από χάδια,
Τα πουλιά δεν στήνουνε φωλιά
Στα κλαδιά  του,
Μπήκαμε στο Λαβύρινθο 
Χωρίς Αριάδνη
Κι έναν μιτο που μας ενεχείρισε
Μοίρα κακιά
Τον χάσαμε,
Κάπου θα κόπηκε
     Δίχως να το καταλάβουμε.
Τώρα δεν μας σώζει
Μήτε η σιωπή,
Γιατί τη σιγή ξεμάθαμε,
Αφού τη χρησιμοποιήσαμε 
Σαν άμυνα και 
«Λάθε βιώσας», ενώ αυτή
Είναι στάση ζωής
Και συντονισμός ανάσας
Με την αναπνοή της Γης. 


Κωνσταντίνος Μπούρας
από τυ συλλογή ΤΡΙΑ ΑΛΦΑ, ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΚΙ ΕΝΑ ΩΜΕΓΑ, 2017