Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Τα Βότσαλα

Μάζευε από κάθε ακρογιαλιά τα πιο λεία βότσαλα.
Πρόσεχε να μην έχουν πουθενά ακμή προεξοχή κάποιο ψεγάδι. 
Μετά τα έβαζε σε μια προθήκη. 

Κάθε φορά που ένιωθε να ξεχειλίζουν μέσα του τα αναπάντητα έπιανε ένα
- το καλύτερο όπως του φάνταζε -
και άγγιζε με τα δάχτυλα του τη σοφή στιλπνότητα της φύσης. 

Στίλβεται ο άνθρωπος, έλεγε, λειαίνεται.Αρκεί να αντέξει την υδάτινη ορμή και τη ρουτίνα της επανάληψης σε κάθε κύμα που αργά και σταθερά ξέρει πως θα τον νικήσει. 


Διώνη Δημητριάδου
από τη συλλογή Λέξεις Απόκρημνες, 2017

3 σχόλια:

Poet είπε...

Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά ζει εδώ και πολλά χρόνια στην Αθηνα. Αξιοποίησε τις σπουδές της σε ιστορία και αρχαιολογία διδάσκοντας σε δημόσια λύκεια. Γράφει ποιήματα αλλά και πεζά (λογοτεχνικά και δοκιμιακά)και ασχολείται με τα γραπτά των άλλων κάνοντας επιμέλειες εκδόσεων και δημοσιεύοντας άρθρα κριτικής λογοτεχνίας. Συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Η εν λόγω τέχνη» από το 1999 ως το 2004. Έχει εκδώσει πέντε βιβλια και έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις, ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Με ανοιχτά βιβλία είπε...


Τόλη μου, αγαπημένε μου ποιητή, μεγάλη η τιμή που μου κάνεις. Σ' ευχαριστώ για την τόσο ευαίσθητη "ματιά" στα ποιήματά μου. Οι εικόνες επιλεγμένες ακριβώς για το νόημά τους. Με συγκίνησες.

Poet είπε...

Χαίρομαι πολύ, Διώνη μου, όταν διαβάζω ωραία ποιήματα. Ποιήματα λιτά και εύστοχα που μου μεταδίδουν την κορύφωση της συγκίνησης του ποιητή όταν τα έγραφε. Έτσι κι εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ στο απλό αυτό ιστολογιο. Είναι η σειρά μου τώρα να συγκινηθώ και πάλι από την ανταπόκρισή σου Σε ευχαριστώ.