το πνεύμα σου φωτίστηκε: Μπορούσες με την τέχνη
να ζωγραφίσεις πειστικά κάποιες αντινομίες
που το μυαλό σου παίδευαν και κάποιες αγωνίες
για το εγκόσμιο κακό και την αδιαφορία
της φύσης και του ουρανού για τόσο μάταιο πόνο.
Έτσι λοιπόν συσσώρευσες δράμα και αγωνίες
σαν ειδικός του σκοταδιού και της αντινομίας.
Μα το παράκανες σ' αυτά κι είπες στον εαυτό σου;
«Βάλε, παιδί μου, ξέφωτα μέσα στην αγωνία,
βάλε και τις αναλαμπές εκείνες που σε σώζουν,
βάλε ομορφιά να προκαλεί τ' αδιάφορο κενό!»
Τάσος Φάλκος
από τη συλλογή Πρότυπα και ομοιώματα, 2016
Ενότητα : Τρέχοντα πρότυπα
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Ο λογοτέχνης και φιλόσοφος Τάσος Φάλκος (Αρβανιτάκης) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Κατοχή και εμφύλιος σημαδεύουν τα παιδιά του χρόνια. Στα γυμνασιακά και τα φοιτητικά του χρόνια επηρεάζεται βαθύτατα από την αρχαία γραμματεία καιιδιαίτερα απ' τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα. Ως φοιτητής ξεκινά το πεζογράφημα «Οι Δίκαιοι» με κύριο θέμα την εμποδισμένη δράση των ανθρώπων που προσπαθούν να έχουν οδηγό μονάχα τη συνείδησή τους.
Στις Βρυξέλλες αρχίζει τη σύνθεση του «Διγενή Ακρίτα», όπου επιχειρεί να περιγράψει τη διφυή ανθρώπινη υπόσταση,το γήινο και το θεΪκό στοιχείο, αλλά και την ακραία οριακή κατάστασή του και την κεντρική ιδιότητα του φύλακα.
Τα χρόνια της δικτατορίας βρίσκεται στο Παρίσι, όπου προετοιμάζει τη διδακτορική διατριβή του, ενώ παράλληλα συνθέτει τη «Σοφίτα» θεατρικό κατά της δικτατορίας και κάθε μορφής καταπίεσης.
Με αφορμή τον θάνατο του Μικρασιάτη πατέρα του, γράφει τα μικρασιατικά αφηγήματα «Η Νύχτα» και σχεδιάζει το μυθιστόρημα «Η Λίμνη».
Πιστεύοντας ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διακρίσεις, συγχωνεύει σε ένα ενιαίο έργο, το «Μαρτυρίες για έναν απόντα φίλο», όλα τα βασικά είδη του λόγου, πραγματοποιώντας ένα είδος «ολικής» λογοτεχνίας.
Στο επιστημονικό του έργο ερευνά θέματα της ηθικής φιλοσοφίας, της αρχαίας θρησκείας και της μεθοδολογίας των επιστημών. Τα λογοτεχνικά του έργα καταγράφουν τη σχέση μιας συνείδησης με την ιστορία του καιρού της, σχέση επώδυνη και τραγική.
Δημοσίευση σχολίου