Όταν θα φύγουν οι άνθρωποι, που τόσο αγαπάς
και τη ζωή σου που έθαλπαν με καλωσύνη τόση ,
δρόμους στους παραδείσους σου δεν θάχεις πια να πας
και θάχουν τα όσα ονειρεύτηκες για πάντα πια ερημώσει.
Κι όπως θα ψάχνεις στις πολλές τις μνήμες σου να βρεις
τις πύλες που ήξερες ενός χαμένου παραδείσου,
τόσο θα ξαναχάνεσαι στους δαίδαλους, χωρίς
ούτε στα ίχνη ν' ακουμπας της ίδιας της ζωής σου.
Πάρις Ξεπουλιάς
από τη συλλογή Παρένθεση, 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου