Τόσο ωραίο, τόσο λαμπερό
Το όνειρο που ζούσαμε
Για να 'τανε αληθινό ...
Βυθισμένοι σ' άλλους κόσμους
Απόκοσμους
Δεν μας έκανε καρδιά
Για να ξυπνήσουμε.
- Γιατί να ξυπνήσουμε άλλωστε;
Η ζωή δεν είναι όνειρο
Δε συγκινείται
Τα σπλάχνα της δεν πάλλουν σαν τα σπλάχνα μας
Δεν μας κοιτάζει.
Κι αν κάποια στιγμή μας ιδεί
Μας κοιτάζει κατάματα
Με γυάλινα πετρωμένα
Μάτια
Ανέκφραστη.
Βουβή
Όπως τ' ακίνητα, ψυχρά αγάλματα.
Δημήτρης Τσινικόπουλος
από τη συλλογή Μέθεξη, 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου