Αναπνέω το σύμπαν

Το βουνό είναι μήνυμα αιωνιότητας
ενσαρκωμένη ανάμνηση έρωτα η ζωή
η ψυχή του ανθρώπου γεμάτη θάλασσα
ο ουρανός μέσα του
όλα έχουν το όνομα του καθενός
συγκλίνουν
όπως ένα κύμα μες στο άλλο
ο νόστος στα βήματα των προγόνων.

Αναπνέω το σύμπαν
πάντα ήμουν και κάπου αλλού 
μια πραγματικότητα μες σε μιαν άλλη
το ταξίδι αρχίζει εκεί που τελειώνει 
σε κάθε φύλλο του δέντρου σείεται ένα δάσος
κάθε ακτή διηγείται τον περίπλου
ατέλειωτου πεπρωμένου. 

Βασίλης Φαϊτάς
από τη συλλογή Στο Καφέ «Εντροπία», 2017