εξασθενώ
σε χαμηλές θερμοκρασίες,
σαν να πρέπει να πεθάνω
και να μην γίνεται.
Νυχτοπούλι,
συσσωρεύομαι
στο πριν της αγάπης.
Αναδιπλώνω τα φτερά.
Οι σπασμοί γεννούν
ένα καινούριο εγώ κι εσύ.
Κραυγή στην έρημο
το δέντρο της απουσίας σου,
μοναχικό ποίημα
στον ουρανό.
Αναστασία Παρασκευουλάκου
από τη συλλογή Λευκός καμβάς, 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου