Αναρρίχηση στο ΠΟΤΕ

Αναρριχήθηκες

σε όγκους δυσπρόσιτους

ρόδινης σάρκας

παλλόμενης από μοναξιά,

σε στήθη σφραγισμένα

με οδύνης τέφρα,

σε δασώδεις αναμονές

και καμπύλους πόθους.

Αναρριχήθηκες

ψυχρός τιμητής ιαχών,

μιας φλόγας αλυσοδεμένης

σε ορίζοντες πορτοκαλιούς.

Αναρριχήθηκες

κλαίγοντας, σαν ερπετό

γαντζωμένο ανέλπιδα

σε πυρωμένη πέτρα,

εκλιπαρώντας για ψήγματα

τυραννικής δροσιάς.

Αναρριχήθηκες

και στην άβυσσο

του δικού μου κορμιού

και βυθιστήκαμε μαζί

σε έρημο πάθος

ανεκπλήρωτης ηδονής.

Ξυπνήσαμε από την αντήχηση

του χθες.

Πολυξένη Αδάμ-Βελένη

από τη συλλογή Αναρρίχηση στο ΠΟΤΕ (2007-2010)

Περιλαμβάνεται στη έκδοση Το λίγο του χρόνου, 2017