Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Όνειρο



Σαν χθες
ήταν που γεννήθηκα.

Σαν χθες
που κοιτούσα
τα κορίτσια να περνούν,
τα ποδήλατα να τρέχουν.

Σαν χθες άκουγα
το κουδουνάκι της εξώπορτας,
τον ταχυδρόμο να επιστρέφει.

Σαν χθες διαισθανόμουν
το φύλλωμα να αντιστέκεται,
τα παιδιά να γελούν
στα καλοκαίρια.

Σαν χθες
Σαν ύστερα
Σαν ξανά
Σαν τώρα.
Σαν ποτέ.


Πολυξένη Αδάμ-Βελένη
από τη συλλογή Κλεψίτυπον (2002-2005)
Περιλαμβάνεται στη έκδοση Το λίγο του χρόνου, 2017

Δεν υπάρχουν σχόλια: