Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017
Όνειρο
Σαν χθες
ήταν που γεννήθηκα.
Σαν χθες
που κοιτούσα
τα κορίτσια να περνούν,
τα ποδήλατα να τρέχουν.
Σαν χθες άκουγα
το κουδουνάκι της εξώπορτας,
τον ταχυδρόμο να επιστρέφει.
Σαν χθες διαισθανόμουν
το φύλλωμα να αντιστέκεται,
τα παιδιά να γελούν
στα καλοκαίρια.
Σαν χθες
Σαν ύστερα
Σαν ξανά
Σαν τώρα.
Σαν ποτέ.
Πολυξένη Αδάμ-Βελένη
από τη συλλογή Κλεψίτυπον (2002-2005)
Περιλαμβάνεται στη έκδοση Το λίγο του χρόνου, 2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου