Αναζητώ την Ελλάδα

Αναζητώ την Ελλάδα στις πέτρες
που πετούν οι αγαναχτισμένοι,
στις ανοιχτές παλάμες που τρέμουν υψωμένες
την πλατεία Συντάγματος
ξερνώντας οργή ή μήπως μια ύστατη ελπίδα, δεν ξέρω.

Αναζητώ την Ελλάδα στις γειτονιές
που προσδοκούν την επιστροφή των παιδιών,
του φίλου μου τα θυμωμένα λόγια
(έχω ακόμη το σπίτι μου, βλέπεις)
στα σφραγισμένα στόματα όσων επέλεξαν τη σιωπή. 

Αναζητώ την Ελλάδα στη πόλη μου
που με μισεί γιατί με ντρέπεται,
στα κλεισμένα μαγαζιά,
στο μαύρο αριθμό των φευγάτων,
στ' αποκαϊδια των οραμάτων μου
και σ' ενός αγνώστου τοίχου τη φιλία. 

Αναζητώ την Ελλάδα στη καλογυαλισμένη εικόνα
των υποψήφιων βουλευτών,
στις γωνιές των δρόμων όπου σφυρίζει ο θάνατος,
στους αργόσυρους ήχους μιας καμπάνας,
στην αδύναμη φωνή του ψάλτη να ευαγγελίσει το 
«Χριστός Ανέστη»

 καθώς αργεί πολύ αυτή η ανάσταση.


Μαρία Κοκκινάκη
από τη συλλογή Η γούρνα με τα περιστέρια, 2016