Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

Ανακαίνιση


Ξεκρέμασα την εικόνα σου !
Πάλιωσε ...
Χρώμα σέπιας και νοσταλγίας ...
Μια χαρακιά τη διαπερνούσε πέρα ως πέρα !
Τη γύρισα ανάποδα και την έκρυψα σε ένα συρτάρι
με ενθύμια !
Κρέμασα στον τοίχο μια καινούρια ...
Τουλάχιστον μυρίζει ελπίδα ...
Μυρίζει προσμονή !
Πρέπει να σκεπάσω τα σημάδια ... δεν ωρελεί ...
Μια εικόνα ήσουν που ο χρόνος ανελέητα την χαράκωσε ...
Θα κλείσει η πληγή !
Εδώ έκλεισαν τόσα και τόσα ...
Οι αγάπες πάνε κι έρχονται ...
σαν το κύμα που άλλοτε χαϊδεύει τ' ακρογιάλι,
κι άλλοτε το χαστουκίζει με μενία ...

Δώρα Μεταλληνού 
από τη συλλογή Ανέγγιχτα ρείθρα, 2016

1 σχόλιο:

Poet είπε...

Γεννήθηκα στο Ομηρικό νησίτων Φαιάκων, όπου έζησα όλα μου τα παιδικά και νεανικά χρόνια. Σπούδασα Αγγλική φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών.
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου χωμένο στα βιβλία. Παθιασμένα διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Υπηρέτησα με πάθος τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επί σειρά ετών ασχολούμαι με το ερασιτεχνικό θέατρο. Και γράφω ...γράφω ...γράφω ...

Δώρα Μεταλληνού