Σπόρος ...

Τον κλέψανε τον ουρανό ...
Προσπάθησαν στο χώμα να τον θάψουνε !
Ένα ημιθανές κενό πάνω μας ...

Όμως ...

Κάτι ξεχασμένα χελιδόνια ψάχνουνε φωλιά  ...
Λίγη θάλασσα στα μάτια ξέμεινε !
Κάποιο σύννεφο στο βλέμμα των ποιητών !
Ένα παγωμένο χαμόγελο στο στόμα ενός παιδιού ...
Μια αχτίδα που αχνοφέγγει στα όνειρα !
ένα μισοξεραμένο «μη με λησμόνει» στο βράχο που επιμένει ...
Μια πατρίδα που ανθίσταται ...
μια αξία που δε μηδενίστηκε ...

Και αυτά είναι Σπόρος !

Από τέτοιο σπόρο γεννιέται 

... καινούργιος Ουρανός !


Δώρα Μεταλληνού
από τη συλλογή Ανέγγιχτα ρείθρα, 2016