Ο μονόλογος των ρημάτων

Αισθάνομαι.
Αφουγκράζομαι. 
Σφυρηλατω τον ήχο της καρδιάς μου. 

Οραματίζομαι.
Αναζητώ.
Χρωματίζω τα γυμνά δέντρα ενός άδειου κόσμου. 
Ευγνωμονώ τις αιώνιες ρίζες τους.

Συνειδητοποιώ.
Υπάρχω. 
Κατασκοπεύω τις έσχατες βαθιές ρυτίδες μου. 
Σώζω και την τελευταία ρανίδα στο αίμα μου. 

Κείτομαι στο χώμα της ύπαρξης μου
και με το βλέμμα απλανές
στην εχεμύθεια της αιώνιας σιωπής
μονολογώ ...

Αναπνέω.
Ζω.


Τζούλια Πουλημενάκου
από τη συλλογή Απρόσμενη άνοιξη, 2016
Ενότητα ΙΙ, Απρίλης