Πεθύμησα τον ήχο της ειρήνης,
εκείνη την υπερκόσμια έλλειψη ήχου,
τη θεία αφωνία
χωρίς εκρήξεις, οιμωγές
και γοερές κραυγές τρόμου.
Πεθύμησα ν' ακούσω τη χαρά
ανάμεσα στα χαλάσματα,
τα γέλια των μικρών παιδιών
και τα χαμόγελα των λουλουδιών στον ήλιο ...
Πεθύμησα την άηχη φωνή της ειρήνης
ανάμεσα στο μηδέν και το πάντα,
τον ήχο της ειρήνης πεθύμησα
όταν η τελευταία βόμβα θα εκλείψει,
όταν το πρώτο χαμόγελο θα πλημμυρίσει
και πάλι το σύμπαν των ψυχών μας !
Τζούλια Πουλημενάκου
από τη συλλογή Απρόσμενη άνοιξη, 2016
Ενότητα !, Μάρτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου