Απόπειρα για ένα τραγούδι

                                                      στην Ελένη

Οι λέξεις που μαθαίνουμε τρίζουν στη φωτιά
Στάχτη τα λόγια, σκόνη τα σύμβολα
Εικόνες - Είδωλα σε παραβολικούς καθρέφτες χάθηκαν

Κι η εποχή ζητά ένα σφρίγος διαφορετικό
Κι η καρδιά στένεψε πηγάδι σκοτεινό

Πάλι το ποίημα, ακαριαία ένωση, παίρνει μιαν άλλη τροπή
Επιβάλλεται στη φωνή μου

Όμως εσύ ποια είσαι που επιμενεις ανερμήνευτη
Λοιπόν:
       Είσαι τρυφερή βροχή
       Ανοιξιάτικος δρόμος νυχτερινός
       Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη
       Με την ηλικία της θάλασσα στα ματια
       Μ' έναν μεγάλο ήλιο στα μαλλιά

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει

Όμως εσύ ποια είσαι που αναβοσβήνεις σα δίλημμα
       Είσαι το κλειδί που γυρίζει μαλακά στην κλειδαριά
       Το μολύβι που γράφω
       Το μαχαίρι που κόβω το ψωμί
        Ο ηλεκτρικός λαμπτήρας στο σκοτεινό δωμάτιο
        Ωραία σαν γραφομηχανή
                Αεροπλάνο jet
        Ωραία όπως ρουλεμάν
                Στρόφαλος
         Ωραία σαν ηλεκτρονικός εγκέφαλος
         Ωραία όπως αδιάβαστο βιβλίο

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη κι άδειασε το ποτάμι

Κι όμως είσαι γαλαξία ολόφωτος
       Στον ύπνο μου λάμπεις
       Ενδοφλέβια ρέεις στην καρδιά μου.

                                         21 του Μάη 1970

Πρόδρομος Μάρκογλου
από τη συλλογή Συνοπτική Διαδικασία, 1980
Συγκεντρωτική έκδοση Έσχατη Υπόσχεση
Ποιήματα 1958 - 2010, 2016