Τραγούδι για την πόλη

                     
                                      «Πόλη παγωμένη με όμοιες γωνίες»
                                       Paul Eluard «Κριτική της ποίησης»

Πόλη από ανθρώπους αδειανή
με κτήρια αποστεωμένα,
όμοια με δέντρα αποξηραμένα δίχως χυμό,
μοιάζουν με φαντάσματα 
με αρχαίο τάφο συλημένο.

Πόλη σαν κέλυφος αυγού
χωρίς το περιεχόμενό του,
θυμητάρι μιας άλλης εποχής.
Δρόμοι με αντανακλάσεις καυτές,
σαν πληγές αλήθειας 
ερεθίζουν, εξάπτουν τα δέρμα της ημέρας,
επιβάλλουν την προστασία της δροσιάς.

Μια ερημιά που όλο φουντώνει
απλώνεται παντού,
κρεμασμένη στη καρδιά του Ιούλη.
Μόνον οι ομπρέλες του Ζογγολόπουλου
γνέφουνε για συντροφιά.
Εκεί, πλάι στης θάλασσα το γαλάζιο.

                                               29/08/2014
                                            3 το μσημέρι 
Μελίτα Τόκα - Καραχάλιου
από τη συλλογή Με τη ματιά του Κουρου, 2016