Μια λέξη χαραγμένη

                                                    Στον Αλέξανδρο

Πάλι το κόκκινο σύννεφο σημάδευε το παλιό σπίτι. 
που απλώνονταν και φλέγονταν ολόκληρο,
κατοικημένο από κείνη την ανίατη νοσταλγία. 
Τη νοσταλγία,
που μας έψαγνε γύρω από τη μαρμάρινη σκάλα,
που μας ανακάλυπτε πίσω από τις χαμηλές πόρτες,
κι όταν μας άγγιζε, μιλούσαμε την ίδια γλώσσα.
Τη γνώσσα της σιωπής. 
Πότε γλίστραγε στο πάτωμα
κι έτρεχε στις γωνιές σαν κατσαρίδα να κρυφτεί,
πότε ανέβαινε στην οροφή
κι αιωρούνταν απειλητικά πάνω απ' τα κεφάλια μας,
Τις περισσότερες φορές μεταμορφώνονταν
σ' ένα εξαίσιο νεανικό χέρι με μακριά δάχτυλα.
που έψαχναν πάνω στον υγρό τοίχο,
να χαϊδέψουνε μια λέξη χαραγμένη : PATRIA

                                                             1991

Μελίτα Τόκα - Καραχάλιου
από τη συλλογή Με τη ματιά του Κούρου, 2016