Τα ποιήματα δεν είναι λέξεις άπιαστες
Έχουν υπόσταση και ύλη.
Πιάνονται.
Τ' αγγίζεις κάθε μέρα.
Τα μυρίζεις.
Μπαίνουν μες στα ρουθούνια σου
σα μυρωδιές .
Κυκλοφορούν στο αίμα σου.
Γεμίζουν ήχους και με νότες αέρινες
χαϊδεύουν το λαβύρινθο τ' αυτιού.
Γλιστρούν και μέσα σε γεύσεις εξωτικές
τρελαίνουν τον ουρανίσκο.
Χάνονται στ’ ακροδάκτυλα
δημιουργώντας μνήμες
αφής ξεχωριστής.
Σε κυριεύουν ολάκερο
τα ποιήματα όλα
τ’ αληθινά...
Δέσποινα Αυγουστινάκη
αναρτήθηκε στο ιστολόγιο της ποιήτριας
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Η Δέσποινα Αυγουστινάκη γεννήθηκε στη Σητεία Λασιθίου Κρήτης τον Απρίλιο του 1968.
Το 1974, σε ηλικία 6 ετών , μετακομίζει στο Ηράκλειο όπου μένει έως και σήμερα. Από το 1991 εργάζεται ως δασκάλα, αρχικά σε σχολείο ατόμων με ειδικές ανάγκες και τελικά σε Δημοτικό Σχολείο της πόλης.
Η αγάπη της για τις λέξεις την οδηγεί στη δημιουργία ενός blog όπου αρχικά καταγράφει σκέψεις-λέξεις οι οποίες την πλημμυρίζουν.
( http://bloggernefeli.blogspot.gr/ )
Δε δηλώνει συγγραφέας ούτε ποιήτρια. Δηλώνει απλώς Δέσποινα .
Εξάλλου στην Ελλάδα εξακολουθεί να ισχύει το γεγονός πως είσαι ότι δηλώσεις. Και η ίδια θέλει να είναι απλώς ο εαυτός της. (Ό,τι και αν σημαίνει εαυτός )
Ευχαριστώ πολύ το ιστολόγιό σας για τη φιλοξενία.
Πάντα ήθελα να ταξιδεύω κι εγώ κι οι λέξεις μου.
Κι ετούτο το ταξίδι μέσα απ΄το λιβάδι σας, όνειρο μοιάζει.
"Ενα λιβάδι μεσα στην ομίχλη ονειρεύεται" κι οι λέξεις μου ενώνονται στο όνειρο μαζί του...
Είναι ωραία τα ποιήματά σου, Δέσποινα. Θα έλεγα να προχωρήσεις στην έκδοση ενός βιβλίου, αφήνοντας τους αφορισμούς για τους κυνικούς. Πρέπει να σε γνωρίσουν και άλλοι μέσα στη μεγάλη κοινότητα των ονειροπόλων.
Ευχαριστώ πολύ για την ψήφο εμπιστοσύνης.
Δεν μ' αρέσουν οι αφορισμοί.
Απέχω πολύ από τους κυνικούς.
Ξέρω πως όταν είναι ώρα, όλα έρχονται .
Δίχως να τα βιάσεις.
Προχωρώ χρόνια προς την έκδοση.
Είναι πορεία μεγάλη.
Κι ας τυπώνονται στις μέρες μας βιβλία σε μια μέρα.
Αναρωτιέμαι τι μυρωδιά θα έχει το πρώτο μου βιβλίο.
Τελικά ταιριάζω απόλυτα στο ιστολόγιό σας.
Ονειρεύομαι μυρωδιές αγαπημένες πριν καν φτάσουν στη μύτη μου.
Έτσι ακριβώς !!!!!!!
Ανάσα χαράς οι.... ενθουσιασμένες λέξεις της Δέσποινας .
Τις ρούφηξα σαν ναυαγός της ερήμου το δροσερό νερό .
Ευχαριστώ !!!
και φιλιά γλυκύτατα βεβαίως βεβαίως :-)
Καιρός ήταν να ανθίσει το Λιβάδι μέσα στην πρόσφατη ερημιά των ιστολογίων. Με μεγάλη χαρά ομολογώ ότι και για μένα ήταν μια αποκάλυψη η Δέσποινα. Σας ευχαριστώ και τις δύο.
Ομολογώ
Δεν αντέχω τις λεξεις αποξηραμένες, κλεισμένες στα μικρά και στα μεγάλα τους λεξι-λόγια.
Ολοζώντανες μονάχα εχουνε αξία.
Να κυλουν σα γαργαρο νερό πηγής να ξεδιψουν το διψασμένο.
Αλλιως τι νόημα έχουν;
« Δε θέλω τις λέξεις φωνές αποξηραμένες
κλεισμένες στα μικρά τους ή τα μεγάλα φυτολόγια
Ολοζώντανες τις θέλω!!!
Να ‘χουνε για πάντα τους χυμούς μέσα στα γράμματα
Να ξεχειλίζουν στις σελίδες
Ν’ απλώνονται επάνω στο χαρτί
και να ποτίζουν τ’ ακροδάκτυλα
να σου γεμίζει τα ρουθούνια τ’ άρωμά τους.
Να τις ακούς τις λέξεις
να τις αισθάνεσαι με όλες τις αισθήσεις...
Όχι !
Αποξηραμένες ,
κλεισμένες στα μικρά ή μεγάλα φυτολόγια
δεν τις θέλω !»
©Δέσποινα Αυγουστινάκη
Μια αποκάλυψη είναι άραγε πάντα καλή;
Αναρωτιέμαι...
Όσο για το Λιβάδι που ανθίζει,είναι περίοδος ανθοφορίας ετούτος ο καιρός.
Ανθίζουνε οι λέξεις κι η μυρωδιά τους πρωτογνωρη.
Σαν να φυσάει άνεμος βοριάς με μια ιδέα αυρας θαλασσινής
και να τις καθαρίζει.
Ειναι περίοδος ανθοφορίας οι εποχές των μεγάλων αντιθέσεων.
Δεν είναι βέβαια πάντα καλή μια αποκάλυψη, στη δική σου όμως περίπτωση, Δέσποινά μου, είναι και παρά είναι. Μου αρέσουν οι στίχοι που αναβλύζουν τόσο αυθόρμητα από την καρδιά σου, χωρίς να υστερούν σε τεχνική. Σου εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη και έμπνευση για τη συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου