τον θυμάμαι, τον έχω
συναντήσει σ' όλα τα μουσεία
αυτόν
με κύλικα, με κάνθαρο,
με σκύφο, μ' ασημένιο
τάσι στο δεξί του
χέρι, αργά τη νύχτα
αργά, που έμενε μόνος, είχαν σβήσει
τα τελευταία επίγεια φώτα, έβγαινε
στο μπαλκόνι του, έβγαινε
στην αυλή του, αστροφεγγιά
σήκωνε το ποτήρι του
εκστατικός στον ουρανό
κι έπινε
έπινε εκστατικός
στη υγεία του Σύμπαντος.
Σωτήρης Σαράκης
από τη συλλογή Στις προθήκες, 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου