Το όραμα του Φατίμ

Επειδή είναι λαγούμι το μυαλό
και τρυπώνει, σαν αίλουρος, κι εκτοξεύεται, σαν τίγρης

ανάμεσα στις στιγμές της εκφόρτωσης και της φόρτωσης
- δουλεύει σε εκκοκκιστήριο -

ο Φατίμ, τις στιγμές της κόπωσης και της αφηρημάδας,'
επιτρέπει στον εαυτό του την πολυτέλεια του ονείρου,

της φαντασίας, του οράματος:

από την άκρη άκρη της γης, ένα βήμα
πριν πέσει στο σύμπαν και γίνει αστροναύτης

βλέπει την υδρόγειο να περιστρέφεται γυμνή,
αναδασωμένη και καταρρακτώδης, όμως χωρίς ίχνος ζωής

χωρίς ανθρώπους, εκτός από τη μικρή του κόρη
που διασχίζοντας, σαν βολίδα, το τοπίο

πηδά, πρώτα στην αγκαλιά, κι έπειτα στους ώμους του


Ζαφείρης Νικήτας
από τη συλλογή Τα νερά του μετανάστη, 2015