Εσύ που τα όνειρα μου κεντάς
σταθερά με βελονιές
αιχμηρές κι ανεξίτηλες.
Στου νου τον καμβά μου
όπως ζωγραφίζεις
τη μορφή σου
αποτυπώνεις για πάντα.
Την ψυχή μου μαγεύεις
τις αισθήσεις υποτάσσοντας
η καρδιά μου αιχμαλωτίστηκε
χωρίς να το ξέρει.
Και γω θυσιάζομαι
να στέκομαι απέναντι
άπρακτη, βουβή
άφωνη, τεμαχισμένη.
Μη προσμένοντας τίποτα.
Εσύ κι εγώ
ποτέ μη γνωρίζοντας
αν
κάποτε
συναντηθούμε.
Σοφία Παπαχριστοφίλου
από τη συλλογή Από φεγγίτη μικρό, 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου