Η νύχτα χαμηλώνει το φεγγάρι

Δεν βρίσκω τον εαυτό μου
μέσα από τα λόγια μου,
η νύχτα χαμηλώνει το φεγγάρι

κλείνουν κι ανοίγουν
οι παλάμες των χεριών
γύρω από την πέννα μου
μα ο στίχος με αρνείται

τα φώτα αναβοσβήνουν στον ορίζοντα
κι ο δρόμος πέρα προχωράει δαιδαλώδης

Η πολιτεία ήσυχη απλώνεται
στον ύπνο αφημένη
κι η νύχτα η πολυπλόκαμη
σκεπάζει και χαϊδεύει τα όνειρα
τους πόνους και τα δάκρυά μας


Χαρά Χρηστάρα
από τη συλλογή Ριψοκίνδυνη άνοιξη (1994-1997)
Συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα (1981-2015), 2015