Τα ροζ μιας αεικίνητης κυρίας

                       I

Δεν τέλειωσε, θα πεις.

Δεν έγραψα
το ποίημα της επιστροφής.
Δεν έγραψα κανένα ποίημα.

Όμως ο χρόνος γύρισε

ρότα σε άλλο ψέμα.
Ούτε ξεχνάς ούτε ξεχνώ.
Ούτε νικάς ούτε νικώ.
Των τέως λάγνων ημερών
πλήρης ισοπαλία.
Έως εδώ.

                     II

Κάποιος σε λίγο αναχωρεί.

Επείγεται να είσαι
εσύ με αυτήν την
αεικίνητη κυρία.
Το ξέρω την ακολουθείς.
Ίσως και να την φτάσεις.

Κάποιος σε λίγο αποχωρεί.

Επείγεται να είμαι εγώ
πες για τον δίσεκτο καιρό
τον βυθισμένο στο σκοτάδι
γι’ αυτούς τους άνυδρους αγρούς
τις άγονες κοιλάδες
τους πένητες των πόλεων
εν πάση συγκυρία.
Για την αλήθεια τελικά.

Αυτήν την αεικίνητη κυρία.

 

Αριστέα Παπαλεξάνδρου
από τη συλλογή Μας προσπερνά, 2015