Να κρατάτε το σπίτι ανοιχτό

                                        Στη μάνα μου               

Τα λουλούδια στις γλάστρες ακόμη ανθηρά
γεράνια κόκκινα τα περισσότερα
Πολύτιμα αχνάρια αντιστέκονται
στο χαγιάτι του χρόνου αραδιασμένα
Τα φρόντιζε πάντοτε με αφοσίωση
Μοναχούλια τώρα μας υποδέχονται
μ’ ολοκόκκινα θλιμμένα χαμόγελα

Μέσα το δωμάτιο στρωμένο όπως πριν
και το τζάκι αφόρητα σιωπηλό

Σαν την πάχνη επάνω σε φύλλο χλωρό
της απώλειας παγωνιά μάς σκεπάζει
Και το δάκρυ στα μάτια σαν χάδι ζεστό
την αβάσταχτη ερημιά μετριάζει

Να κρατάτε το σπίτι ανοιχτό!
πριν φύγει είχε πει
Να κρατάτε το σπίτι ανοιχτό!

Τα γεράνια πίσω της ριζωθήκαν βαθιά
σαν μικρές πυρκαγιές σιγαλά σπινθηρίζουν
Πορφυρές αποχρώσεις ανασαίνουν γλυκά
λυχναράκια λαμπρά στα μουντά μονοπάτια

                                            28-11-2011

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη
από τη συλλογή Διαδρομές, 2015
Ενότητα : Μέχρι τις εκβολές του ποταμού