Μέσα στον καθρέφτη

                               7.

Μέσα στον καθρέφτη

κυματίζει η θάλασσα
η λύπη πίσσα ιώδιο και αρμύρα
κοιτάζει απορημένη το είδωλό της

το πλοίο σηκώνει την άγκυρα

κίνηση προβλέψιμη επαναλαμβανόμενη
σχεδόν αδιάφορη

ένα σύννεφο πυκνώνει

γίνεται λίθος λευκός
κατεβαίνει πιο χαμηλά
αγγίζει τη γραμμή του ορίζοντα
μετέωρος εναρμονίζεται
με τα χρώματα της εικόνας
η ορυκτή κατάσταση
η μελλοντική φύση της σάρκας

η ιεροτελεστία της μεταμόρφωσης

ο τελευταίος χορός
πριν από την είσοδο στην έσχατη νύχτα

ένα θραύσμα κοχυλιού

έχει τη δύναμη ν’ αντιστέκεται
στην κατανόηση
ερωτήματα εν είδει προσευχής

το άδειο κέλυφος των πραγμάτων

σηματοδοτεί πως κάπου αλλού
πορεύεται η ζωή

ξυπνούν οι ίσκιοι του βυθού

ο θυμός τους ναρκοθετεί τα περάσματα
η εκούσια φυγή από το γενέθλιο τόπο
η αναζήτηση του άγνωστου δρόμου
ασέβεια και προδοσία
δεν επιτρέπει να πατάς ποτέ
γερά  πάνω στη γη

σκηνοθεσίες ιδεών

δραματοποίηση σκέψεων
το μυστικό της δημιουργίας
γλιστρά και ανεβαίνει
μετατοπίζεται και απλώνεται
πάνω από τους ωκεανούς
διαχέεται στο σύμπαν

μορφές αγαπημένες

με την τρυφεράδα του νερού
νεράιδες με τα μαλλιά τους
δωρεά στο μυστικό κελάρι της αγάπης
τρεμοπαίζουν σε κάθε γυάλινη επιφάνεια
σπιλιάδες αναμνήσεων
περιστρεφόμενοι σταυροί
σε εκούσια παραμόρφωση
με καλούν εις μάτην για τον ιερό φόνο
τη σπορά της νέας γέννησης

μυρίζει η νύχτα λεμονιές κι υακίνθους 
ρίχνω το μαχαίρι στο νερό
αιμάτινοι κύκλοι
εκτυφλωτικού απόκοσμου δειλινού

σκοτάδι


Βικτωρία Καπλάνη
από τη συλλογή Η άγνωστη φίλη, 2015
Ενότητα : Η μικρή σειρήνα στην πόλη (2013-2014)
κάποτε έρχεται η στιγμή να ξαναγράψουμε
το παιδικό μας παραμύθι