Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

καντήλι τρεμάμενο


καντήλι τρεμάμενο
που μυσταγωγεί
έρημο ξωκλήσι
σε ξενυχτώ

καλπάζεις
κύμα αγριεμένο
στην ψυχή μου

φύελλες εξαπολύεις

στα φλεγόμενά σου
παραδίδομαι
άνευ όρων

σε κείνες
τις σωσσωρεύσεις
σκονισμένων παλαιοπωλείων

υπόλοιπα
με θρέφουν ξανά


Γιάννης Μασμανίδης
από τη συλλογή Των εκλιπόντων παρακείμενος, 2015
 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε,Ιωάννη ,
Ή μοναξιά της γριάς ένα καντήλι,
Μην με δεις θα ξανακρυφτω σε καμίας γριάς το φουστάνι.
Θα μιλήσω σαν γέρος.
Αμάν αυτά τα καντήλια.
Κικη Ματέρη