Αναρχία

Να χαμογελάω χωρίς να φαίνεται παράταιρο

κι όχι να λέω στο "τι κάνεις;"

ένα ψεύτικο "καλά" 

να περπατάω με το κεφάλι ψηλά

όχι με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο

να σχεδιάζω το μέλλον

κι όχι να κλαίω για ένα χαμένο παρελθόν

Να σ' έχω δίπλα μου

κι όχι μπροστά μου, πίσω μου, κάτω η πάνω 

να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια

όχι καχύποπτα

να μιλάμε για αγάπη

όχι για κατασκευασμένα μίση

να παλεύουμε ο ένας για τον άλλον

και όχι ο ένας τον άλλον

να αρθρώνω τη λέξη Λευτεριά με περηφάνια

κι όχι με καταπιεσμένη νοσταλγία

να έχω στόχους

όχι φρούδες ελπίδες

να ζω τη ζωή μου

κι όχι να προσκυνάω για επιβίωση

να απενοχοποιήσω την επιθυμία

κι όχι την απληστία

να είμαι κομμάτι του κόσμου

κι όχι χρώμα δέρματος

ή αριθμός σε γραφειοκρατικά κιτάπια

να συνεισφέρω κι όχι να εκμεταλλεύομαι

να συμμετέχω κι όχι να είμαι συνένοχος

ν' αναβαθμίζομαι, όχι να συμβιβάζομαι

Να φοβάμαι μήπως βλάψω έναν άνθρωπο

κι όχι μήπως εκείνος με βλάψει για ο,τι είμαι

να διεκδικώ το "όλοι μαζί"

και όχι το "μόνο δικό μου"

να πιστεύω στο αδύνατο

για να επιδιώκω το ένα βήμα παραπέρα

Αυτό είναι για ‘μενα Αναρχία!

 

 

Έλλη Πράντζου

αδημοσίευτο