Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Οίστρος


Ο ήλιος μπαίνει απ' το παράθυρο
μου βγάζει το φούτερ
τα δέντρα εκσπερματώνουν στο αεράκι
νιφάδες από΄σύννεφα στην πόλη

έρχομαι με το ποδήλατο
καταπίνοντας κουνούπια και γύρη
κυοφορώντας οργασμούς
τρέχοντας στην κατηφόρα δίχως φρένα
με χέρια ανοιχτά με κλειστά τα μάτια
- αν σκοτωθώ στο τέλος του δρόμου
θα πουν ότι ήμουν μια γυναίκα
που πέθανε από έρωτα -

έρχομαι σαν αγριμάκι που μυρίστηκε το θήραμα
ένα χειμώνα περιμένοντας να πετάξεις το μπουφάν
να σηκώσεις τα μανίκια - κανείς δεν πόθησε
τους αγκώνες σου όπως εγώ -

με δυο κεράσια στο αυτί
με χίλια ξέφτια εμπριμέ της άνοιξης
γυμνόστηθη μ' ένα σουγιά στο σορτς
με τατουάζ από στυλό στα χέρια
και μαυρισμένα γόνατα
σαν τρελοκόριτσο έρχομαι

Ελένη Αλεξίου
από τη συλλογή Ποιήματα που γράψαμε μαζί, 2015

 

2 σχόλια:

ξωτικό είπε...

Πόσο ταιριαστή επιλογή .
Εκρηκτικό σαν Μαγιάτικη φύση !!!

Καλό Μάη Ποιητή
αιώνια αιχμάλωτος του ρίγους....

Poet είπε...

Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό το ποίημα, φεγγαρόλουστη. Όμως ένα ξωτικό είναι το ίδιο το ρίγος, η ίδια η άνοιξη !!

Καλό Μάη, μούσα των ποιητών.