Χρώμα αύριο

                              Τότε
      θα σηκωθούνε κύματα ψηλά βουνά
   τη λύπη να ξεπλύνουν απ' τα πρόσωπα
 που έγιναν λασπωμένοι δρόμοι κι έρημοι,
     πεδία βολής κι ανάστεροι ουρανοί.
                 Ακράτητος ο ήλιος
      στα πληγωμένα χέρια θα χορέψει
  καίγοντας τα λευκά μαντήλια στον αέρα.
Θ' ανθίσουνε των κοριτσιών τα ματωμένα χείλη
           εφτάχρωμα φιλιά και φίλντισι.
                            Τότε,
            των ποιητών που αγάπησαν
                   η πιο γλυκιά ευχή
     απ'τα παμπάλαια βιβλία καρτερώντας,
     σαν ευαγγέλιο και γέννα θα αληθέψει.

                        Ως τότε,
           στην καρδιά μας μόνο ένα.
                   Χρώμα αύριο.


Μαρία Σκουρολιάκου
από τη συλλογή Χρώμα αύριο, 2015