Το χρέος

Σιωπή τρομακτική του στερεώματος,
μην πουν πως δεν έκαμα το χρέος,
απόφυγα την αναμέτρηση μαζί σου.
                                                          Φωνές
χιλιάδες μέσα στη φωνή μου και χέρια
τεντωμένα μες στα χέρια μου, αίμα
μέσα στο αίμα μου, προγονικό, εδώ είμαι
δε σας πρόδωσα:
                           στην κόψη ετούτη του γκρεμού
από σας ανεβασμένος - με πόσο πόνο
αλλά και πείσμα αδάμαστο - χρέος
που το αποδέχτηκα και με περήφανο
πένθος το σηκώνω, που άλλη δεν ξέρω
έπαλξη, πιο άγρια, πιο μοναχική,
με νύχια και με δόντια κρατημένος καταμεσής
στο χάος για να βλέπω και να μαρτυρώ -
εδώ είμαι αδέρφια μου κι από το στήθος
τραγούδι βγάζω μ' όση δύναμη έχω
η ανθρώπινη φωνή για ν' ακουστεί
και το σκοτάδι για μια στιγμή να λάμψει
να ταπεινωθεί
ν' αντιλαλήσει η μαύρη νύχτα απ' την κραυγή μας.

Ανέστης Ευαγγέλου
από τη συλλογή Απογύμνωση, 1979
Συγκεντρωτική έκδοση
Τα ποιήματα (1956-1993), 2007