Αν ήθελες να μ' αγγίξεις λίγο
και τα χέρια να φέρεις απαλά επάνω στις πληγές
θα 'βλεπες πόσο εύκολα θα πετούσα
κλαδιά και φύλλα.
Πόσο,
σαν ελατήριο συσπειρωμένος, τόσα χρόνια,
έτοιμος είμαι να τιναχτώ,
και προπαντός,
σαν το παλιό δαδί, το στεγνωμένο,
ή σαν τα δάση τα ξερά στον κατακόρυφο
ήλιο του Αυγούστου
φωτιά ν' αρπάξω μ' ένα τίποτα
και να καώ.
Ανέστης Ευαγγέλου
από τη συλλογή Το διάλειμμα, 1976
Συγκεντρωτική έκδοση
Τα ποιήματα (1956-1993), 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου