Ο θάνατος του παππού

M’ εγκαταλείψατε όλοι, κραύγαζε ο γέρων μες στη νύχτα

ούτε έρχεστε να με δείτε ούτε με παίρνετε τηλέφωνο

δεν πλησιάζετε το θάνατο, θαρρείτε πώς είναι μεταδοτικός
πως, επειδή αυτός με τριγυρίζει, μ΄ ακουμπάει και με κλώθει
θα μολυνθείτε και εσείς με το υπέρτατο άρωμά του.

Δεν σας ζητάω φάρμακα κλύσματα κι εξετάσεις

από την τσέπη μου πληρώνω τους γιατρούς και τα νοσοκομεία.
Λίγη παρέα θέλω, λίγη ζεστασιά, ιδίως τα βράδια.
Δεν υποφέρεται η  μοναξιά του τέλους, δεν  μολογιέται…

Έτσι εγκαταλείψανε τον γέροντα παππού τους να φύγει μόνος στο ταξίδι

κόρες αγόρια εγγονές νύφες γαμπροί ξαδέρφες και ξαδέρφια.

Και τούτα βλέποντας η μόνη του γυναίκα
που ‘χε φύγει καιρό στον ουρανό

του ’δωσε χέρι και τον τράβηξε ψηλά, κοντά της…

 

Γιάννης Καρατζόγλου

από τη συγκεντρωτική έκδοση

Πηγαίος κώδικας, ποιήματα 1964-2009, 2009