– προσεκτικά, μην πιτσιλίσω κι αποκαλυφτώ –
θα σκουπιστώ αργά αργά απ’ το πεσκίρι σου
θ’ αγγίξω τα ενθυμήματα που θα σου μείνουν
– τις πρίζες, τα πλακάκια, τα σταχτοδοχεία –,
θ’ αγγίξω, την πιο αιμάτινη φορά, τα φερ φορζέ
τις ρωγμές των σεισμών, τις τρυπούλες των ξυλοφάγων
θα γείρω λίγο στα προικώα σου μεταξωτά σεντόνια
με τη φράση «για πάντα» σαν έρπη στα χείλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου