Ό,τι άγγιξες στο διάβα σου με αγάπη
φτερά θα βγάλει να σε φέρνουν πίσω
σ' εκείνους που μια μέρα θα τους λείπεις.
Ο χρόνος γύρω απ' όλα κι ο θάνατος
ρολόι στο χέρι του μωρού που ποτές του
δεν έμαθε να διαβάζει τις ώρες.
Έπεσε ο ποιητής στη μάχη
και τώρα αναπαύεται
κάτω από την ασπίδα μιας λέξης.
Δυο κυπαρίσσια στο κοιμητήρι
σπίρτα αναμμένα,
μαύρες οι φλόγες το πένθος βαθύ.
Κωστής Παπακόγκος
από τη συλλογή Η έβδομη λιαχτίδα, 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου