Εικόνες από παρωχημένο χρόνο (επιλογή)

      

                              Ι
Έντεκα μήνες το χρόνο το σπίτι είναι δικό τους, μπαίνουν
Από παντού κανένας δεν τους εμποδίζει ψάχνουν για μια
Φωτογραφία των δισέγγονων στο ξεχασμένο λεύκωμα
Αφημένο επίτηδες στην εταζέρα του τζακιού πλάι στις
Δικές τους το καλοκαίρι βρίσκουμε απομεινάρια από κούτσουρα
Στο τζάκι - παλιά θαλπωρή - με τα δέντρα γυμνά στον κήπο
Κι τη βροχή ν' ακούγεται καθώς ροβολάει κουβαλώντας
Αστραπές κι αστροφεγγιές στη βυθισμένη μας στέρνα.


                                     ΙΙ
Ο πατέρας καθισμένος κάτω από την περγουλιά στη αυλή
Ν' αγναντεύει τη «Μπέρτσια» απέναντι και μακρύτερα
Τη «Ρονίτσα» τα δέντρα τους που διαγράφονται στις κορφές
Από την εποχή που νομίζαμε πως ο κόσμος εκεί
Τελείωνε και δεν μας χρειαζόταν κανένας άλλος
Ο χρόνος όμως κρατούσε το τσεκούρι του κι άνοιγε
Δρόμους για μια θαυμαστή περιπέτεια ολόκληρης
Ζωής που κράτησε τόσο απελπιστικά λίγο.


                                 ΙΙΙ
Δεν ωφελούν τα δάκρυα αλλά τι είναι εκείνο που
ωφελεί τώρα που δεν υπάρχει καιρός να διορθωθεί
Καμιά ζημιά και μέρα με τη μέρα μας περικυκλώνει
Η έρημιά ακούγονται οι οιμωγές της απόμακρες
Στην αρχή με τον καιρό πιο κοντινές ορισμένες κάνουν
Πως δεν ακούνε ή υποκρίνονται διώχνοντας τις
Απειλές ορθώνοντας το ανάστημα πουλώντας ακριβά
Το τομάρι τους γνωρίζοντας «πως ο εφιάλτης θα φανεί
Στο τέλος και οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε».


                               IV
Δεν ωρελεί ν' ακουμπάς στον ώμο μου και να
Κρατιέσαι μην κλάψεις ας πούμε πως όλα
Ήρθαν όπως έπρεπε κι ας πέρασε σχεδόν μια
Ζωή με την αναμονή καλοκαιρινών διακοπών
Για να σε βλέπω από χρόνο σε χρόνο να πλουταίνεις
Με τα δώρα που σου χάρισε απλόχερα ο Θεός
Μονάχα που πολλές φορές ξυπνάς με μουσκεμένο
Μαξιλάρι και κοιτάς στον ουρανό προς τη μεριά
Της απαρηγόρητα γερασμένης πατρίδας.


Τάσος Πορφύρης
από τη συλλογή Χρονοσυλλέκτης, 2011
Συγκεντρωτική έκδοση Νεμέρτσκα
Ποιήματα (1961-2011), 2013