Αγαπημένο Μακεδονικό τοπίο

                             Στη Θάλεια Χ. Σαμαρά

       Χιονίζει. Δεν προλαβαίνει να λιώσει το παλιό, καινούριο χιόνι πέφτει τούφες τούφες Δεν προφταίνει μάτι  Δάχτυλα, λέξεις, κάστανα, απλώνονται στη θράκα, στα κεφάλαια Τόπους θυσίας αποχαιρετάς, φθινόπωρα Τα θρυλικά κυκλάμινα, τα Στάρκεν Πίνεις νέα κρασιά Αχ! Ξινόμαυρο Δεν είναι αλαφιασμένο το τραπέζι μας Η ποίηση αριστερά το νου παλεύει Λαχτάρα Αράπιτσας, ανθρώπων, θεών Χαίρε Θάλεια πανάκριβη Βάλσαμο και λιάτσι Αγαπημένο Μακεδονικό τοπίο Απάτητη αυγή Μπούλα εις τους αιώνες  
      Χιονίζεις Δεν προλαβαίνεις να λιώσεις το παλιό, καινούριο χιόνι πέφτεις Στολίζεις λούκια, δρόμους, γραπτά Χαίρε Θάλεια Χ. Σαμαρά Ήχους ασπάζομαι Αθήνας Εκεί πρωτοσυναντηθήκαμε Παρότρυνες, χαιρόσουν επισκέψεις Άλλαξαν όλα από τότε Η γη, η κόλαση Πίνουν σε πλαστικά, τρων κόπρους Ρίχνουν στους ουρανούς σκουπίδια Απατημένη η Ελλάδα, ετοιμόρροπη Από το 1821 Μαύρο μέτωπο Δεν σε ξεχνά η Νάουσα, το Βέρμιο, η Ημαθία     

       Τα χιόνια λιώνουν στο Γιαννακοχώρι Στάλα στάλα φεύγει η ψυχή μου Λάμπει ο ήλιος κι είσαι εσύ

Ηλίας Τσέχος
από τη συλλογή Νόμοι αφιερώσεων, 2012