Ερωτικό έργο αναρριχώμενο

Ι

Τώρα που όλα μου τα λόγια για σένα

τα μάζεψα στις χούφτες μου,
τα πέταξα ψηλά στον κυκλαδίτικο ουρανό
ώστε να ψάξουν να σε βρουν
και να σε σαγηνεύσουν,
όλες οι αποστάσεις,
πέραν αυτής που διακρίνω το πρόσωπό σου,
είναι άχρηστες.

Και τι αξία άλλωστε έχει οτιδήποτε

αν δεν περιέχει κάτι από σένα;
Τι αξία έχουν τα ρολόγια
αν δεν μετράνε τον ερχομό σου;
τα ρούχα που δε μυρίζουν όπως εσύ,
τα βιβλία που δε διαβάζεις
οι τοίχοι που δεν περικλείουν τον έρωτά μας.
Τι αξία έχουν;

 

ΙΙ

Μα τότε,

               τότε καλύτερα να ’μαστε δυο φύλλα ελιάς
και να τα λέμε δίπλα-δίπλα στον ίσκιο της
ή δυο γάτες που τεμπελιάζουν στον κυκλαδίτικο ασβέστη
κι ακόμα καλύτερα να εξαϋλωθούμε,
φωνογραφώντας ηδονές
κι ερωτικούς ψιθύρους
στα φύλλα μιας κληματαριάς.
Οι μόνες αποδείξεις πως θα υπάρχουμε.

 

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου 

από τη συλλογή «Η τράπουλα του καλοκαιριού», Ars Poetica 2012