Στον Τόλη
Γερνάει το σύμπαν
γερνάει
οι γαλαξίες σχεδίες απομακρύνονται για να γνωρίσουν
ξαναγυρίζοντας στη νιότη
στο υπόγειο της δημιουργίας
η αγωνία του τυχαίου να διαιωνίσει
έναν ανομολόγητο πόθο
αίσθηση της ροής σε μια άδεια θάλασσα
είμαι ο πρώτος που μπήκα
μετάσταση προσωρινότητας
αποπλάνηση φανταστική η ζωή
ο θάνατος βαρκάρης της αθανασίας
και η αιωνιότητα αέρινη σκέψη περαστική
συγκοινωνούντα δοχεία αφίξεων και αναχωρήσεων.
Υπάρχω μες σε κάτι
ανύπαρκτο
ό,τι μου μοιάζει είναι ο κανένας
που αργοπορεί
κάτω απ' το δάσος των αστερισμών
τραβώντας προς το άπειρο
πάνω από ένα θλιμμένο παράδεισο.
Βασίλης Φαϊτάς
από τη συλλογή Ρους και ροή, 2014
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Αχ, Βασίλη μου, αχ !! Ακρίβώς πριν 40 χρόνια, σε μια γυμνή καρότσα φορτηγού στη γενική επιστράτευση τη νύχτα κάτω απ' τ' άστρα, δυο νέοι έφεδροι αξιωματικοί που πρόσφατα είχαν γνωριστεί και είναι από τότε ισόβιοι φίλοι, τα ίδια θαύμαζαν και για τα ίδια απορούσαν. Κι έτσι νομίζω ότι θα τελειώσει η ζωή τους.
Δημοσίευση σχολίου