Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Στα μάτια μου ενεδρεύει


Στα μάτια μου ενεδρεύει ένα παιδί με τριαντάφυλλο
ή ένας χοντρός και άξεστος λύκος.

Κάθε ψυχή είναι μια θάλασσα στην ερημιά.

Με το παιδί. Και το λύκο.

Τα λόγια είναι ενστικτώδεις κινήσεις προφυλάξεως
κάποιου τρομαγμένου ζαρκαδιού.

Γιώργος Μαρκόπουλος
από τη συλλογή Η κλεφτουριά του κάτω κόσμου, 1973
Ποιήματα 1968 - 2010 (Επιλογή), 2014

2 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Παλιός δοκιμασμένος ποιητής ο Γιώργος Μαρκόπουλος. Μοναχικός κι αγαπημένος. Μου αρέσουν πολλά ποιήματά του. Μου αρέσει και ο ίδιος. Διάλεξα να σχολιάσω αυτό το ποίημα (Στα μάτια μου ενεδρεύει) για τους έξι τόσο περιεκτικούς και ουσιαστικούς στίχους του.

Να κι ένα ακόμη όπου πάλι διαφαίνεται η λεπτή, γεμάτη ευγένεια, μελαγχολία του ποιητή.

Κ α θ ώ ς θ α φ ε ύ γ ε ι ς

Καθώς θα φεύγεις,
παίρνοντας την καμπαρντίνα σου και το καπέλο σου
Κάνοντας μια κίνηση αόριστη
όπως όλοι άλλωστε που φεύγουνε για πάντα,
η θλίψη σου θα μείνει σαν μνήμη μακρινή
υπαίθριου σινεμά του Σεπτεμβρίου
με την ψύχρα και τους μοναχικούς του πελάτες
—ο μουγκός, ο τρελός και ο εργένης—
ή σαν το «πανόραμα», που ο παιδικός συμμαθητής
μας άφησε να δούμε, χάρη, μια εικόνα

Από τη συλλογή:
Η θλίψις του προαστίου, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Poet είπε...

Όλα όσα γράφεις εκφράζουν κι εμένα, Κική μου. Και είναι πράγματι ωραίο το «καθώς θα φεύγεις». Λεπτή γεμάτη ευγένεια μελαγχολία του ποιητή !!!

Δύσκολο καθήκον η επιλογή των ποιημάτων και ο περιορισμένος αριθμός τους. Δεν γίνεται όμως αλλιώς, είναι στοίβες τα βιβλία που με περιμένουν και συνεχώς έρχονται καινούρια. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, ιδίως τον αγαπημένο μας Γιώργο Μαρκόπουλο, κάνω όμως ότι καλύτερο μπορώ.